Κυριακή 1 Ιανουαρίου 2012

Χρόνων γεωμετρία

Έφυγες κι εσύ...
Ο δρόμος σου ολοκληρώθηκε και ήρθε η ώρα συνάντηση να επιδιώξεις με χρόνους παρελθοντικούς,
αναμνήσεις κι εμπειρίες να ανταλλάξετε με μια ενδόμυχη προσδοκία πως έμαθες από τα λάθη τους και ήσουν εσύ καλύτερος.
Δε ξέρω με τι αλήθεια μοιάζει η ζωή και ο χρόνος που βήματα διαγράφει επάνω της ...
Ίσως με μια πολυσχιδή ευθεία , που τα σημεία της δυσκολεύεσαι να αποδόσεις.
Σημεία σαν τους ανθρώπους και τις στιγμές που έρχονται μαζί τους και πρέπει ρόλο να τους απονείμεις  - κύριο ή δευτερεύοντα-
ή μήπως το χρόνο να αφήσεις τη θέση τους να σου υποδείξει...
Κι αν ο χρόνος  είναι το ευθύγραμμο τμήμα της ζωής που ημερομηνία λήξεως ορίζει,
 τότε, ποιός ο λόγος της αναμονής;
 Θαρρείς πως θα εκπλαγεί η βεβαιότητα  από την έλευση της τύχης!
Λες και οδηγία δόθηκε προέκταση να γίνει , ξεχνώντας ο κατασκευαστής στο νέο τέλος της, τη σήμανση να δώσει...
Τριακόσιες εξήντα πέντε ημέρες χαράζουν την πορεία τους πάνω σε τρία γράμματα .
Μέρες όμορφες, κάποιες χαρούμενες κι άλλες πεισματάρες. Να εναντιώνονται στα θέλω σου, να κάμπτεται το ηθικό , να μην αναθαρρεί η αισιοδοξία.
Τριακόσιες εξήντα πέντε και οι μοίρες των κύκλων που το μυαλό διαγράφει σε μια προσπάθεια να βρει με ποιον καιρό ανασαίνει η ψυχή κι αυτόν να παγιώσει σε μια ακτίνα σταθερή,
τέλειος να παραμένει ο κύκλος , πλήρης πάντα ημερών, όπως κι αν αυτές ορίζονται ,
 μην τύχει και αλλοιωθεί από κάποια αλαζόνα  έλλειψη, που μια έλξη ηλιακή  υπερφίαλα την έκανε να προσπερνά τις μοίρες της ζωής μας...
Κι αν στη γεωμετρία μου η υπερβολή είναι κρυμμένη είναι που στη σκέψη μου η έλλειψη θέση δεν έχει.